تحلیل موزه هنر کیمبل اثر لویی کان بهمراه پلان ها پاورپوینت جامع

توضیحات

تحلیل موزه هنر کیمبل اثر لویی کان بهمراه پلان ها پاورپوینت جامع در 30 اسلاید می باشد.در این فایل ابتدا به معرفی لویی کان میپردازد و توضیحاتی از این معمار ارائه میدهید.

در ادامه تاریخچه موزه و ضوابط طراحی موزه کیمبل بهمراه پلان ها را بررسی میکند.تحلیل سایت موزه هنر کیمبل را بخوبی انجام میدهد.و تناسبات هندسی که در این موزه وجود دارد بررسی میکند.

پلان ها و روابط فضایی که در موزه وجود دارد بخوبی تحلیل شده اند.بخش ها نورگیری و نماهای موزه کاملا شرح داده شده اند.

ما علاه بر این نمونه موردی موزه خارجی چندین فایل دیگر نیز وجود دارند مثل تحلیل موزه یهود برلین که واقعا عالی می باشند.حتی برخی از انها دارای چند فایل می باشند.اگر بخواهیم یک نوع فایل موزه خوب را معرفی کنیم میتوانیم فایل تحلیل موزه هنر دنور را نام ببریم.

البته نمونه موردی موزه ایرانی نیز در سایت موجود میباشد که باز هم تحلیل های جامعی از انها ارائه شده است.که چندین فایل در مورد هر کدام وجود دارد.مثل تحلیل موزه آبگینه که دارای چندین فایل است

حالا کمی بیشتر به تحلیل موزه هنر کیمبل بپردازیم:

موزه هنر کیمبل ، موزه ای در فورت ورث، تگزاس است که هم به خاطر مجموعه و هم ساختمان های نمادینش که توسط لوئیس کان و رنزو پیانو طراحی شده اند، مشهور است.
این موزه در سال 1966 تاسیس شد. ساختمان اصلی، طراحی شده توسط معمار آمریکایی استونیایی الاصل لوئیس کان (1901 – 1974)، در سال 1972 افتتاح شد. پس از آن، 85000 فوت مربع اضافه شده توسط معمار ایتالیایی رنزو پیانو ، در سال 2013 تکمیل شد.
ساختمان لویی کان
لوئیس خان در 5 اکتبر 1966 مأموریت یافت تا ساختمان اصلی موزه هنر کیمبل را طراحی کند .
کان قصد داشت موزه ای “بنقش” و سازگار با شرایط و آب و هوای محلی ایجاد کند، ساختمانی پر از نور طبیعی که می تواند ایجاد شود. به راحتی در آینده گسترش می یابد. راه حلی که معمار آمریکایی در نظر گرفت، دنباله ای از گالری های مدولار موازی بود که توسط طاق های بشکه ای به طول 100 فوت پوشیده شده بود که توسط دو ستون در هر انتها پشتیبانی می شد. بین یک گالری طاقدار و گالری بعدی، فضاهای نمایشگاهی با سقف مسطح کوچکتری وجود دارد که به آنها گالری های جانبی می گویند .
هر طاق بشکه ای در واقع از دو تیر منحنی تشکیل شده است که از بتن پیش تنیده ساخته شده اند. در وسط هر طاق، یک شکاف باریک همراه با دو درپوش منحنی منعکس کننده، نور شدید روز تگزاس را به گالری ها منتقل می کند و پخش می کند.
برخی از گالری ها توسط حیاط های مربع کوچک بریده شده اند، در حالی که دو تا از آنها از یک طرف باز هستند تا ایوان ورودی موزه ایجاد شود.

در طبقه همکف، ساختمان کان دارای یک لابی ورودی، فضاهای نمایشگاهی، یک سالن نمایش، و یک کافه است، در حالی که زیرزمین شامل دفاتر، فضاهای ذخیره سازی و یک کتابخانه است که به طور طبیعی از طریق مجموعه ای از چاه های نور روشن می شود.
بسیاری از عناصر در ساختمان – مانند استفاده از طاق های بشکه ای و روکش تراورتن، استفاده از نوعی نسخه خطی چشمی پانتئون به عنوان یک راه حل طبیعی نورپردازی، و معرفی استخرهای مستطیل شکل کوچک و حیاط های اطراف و سراسر ساختمان – نشان دهید که طراحی کان از موزه چقدر تحت تأثیر معماری روم باستان بوده است که او در طول اقامت خود در ایتالیا در سال 1950 به عنوان معمار در آکادمی آمریکایی در رم بسیار تحسین می کرد.
نمای بیرونی با یکی از استخرهایی که ساختمان کان را احاطه کرده اند و نمای داخلی محوطه کافه. تصویر دوم به وضوح نشان می دهد که چگونه طاق های بشکه ای به طول 100 فوت تنها توسط ستون هایی در انتهای مخالف خود پشتیبانی می شوند.

شکل متمایز کابینت‌های بشکه‌ای دایره‌ای موزه کیمبل با نورگیرهای شیشه‌ای باریک تنظیم شده است که فضایی را برای نفوذ نور طبیعی به فضاها فراهم می‌کند. برای توزیع این نور، بازتابنده‌های آلومینیومی سوراخ‌دار مانند بال‌هایی در پایین شکل می‌گیرند و سطوح صاف گنبد بتنی را روشن می‌کنند و در عین حال شرایط نوری زیبا و جذابی را برای آثار هنری فراهم می‌کنند.
نمای اصلی شامل سه خلیج به ارتفاع 100 فوت است که هر کدام رو به رواقی طاق‌دار است. ساختمان با سه حیاط مشخص شده است که اجازه می دهد نور، جریان هوا و روابط بین فضاهای داخلی و خارجی بیشتر شود.
در جزئیات احیا و کمبود تزئینات کاملاً مدرن، کنایه هایی از معماری رومانسک شامل طاق ها و طاق های بزرگ است. اینها با استفاده از بلوط بتنی، سنگ آهک و بلوط سفید، همه مواد کلیدی برای پروژه امکان پذیر شد. بیشتر گالری ها در طبقه بالا قرار دارند تا طبیعی ترین نور را داشته باشند. کانال کشی و خدمات مکانیکی در جایی قرار دارند که لبه های کابینت ها نزدیک به هم هستند.
کی کیمبال و همسرش ولما فولر در سال 1935 بنیاد هنرهای کیمبال را به عنوان یک موسسه هنری تاسیس کردند. پس از مرگ او در سال 1964، آنها یکی از بهترین منتخب ها را برای استادان قدیمی جمع آوری کردند، و به این ترتیب این ملک با هدف ساخت یک موزه درجه یک به بنیاد سپرده شد. بیانیه سیاستی توسط مدیر بنیاد، ریچارد براون، دستورالعمل های روشنی را برای ساختمان جدید به عنوان یک اثر هنری تعیین کرد.
وی تصریح کرد که “نور طبیعی باید نقشی حیاتی در طراحی ایفا کند” و با معماران متعددی از جمله مارسل بروئر، میس ون در روه، پیر لوئیجی نروی، گوردون بونشافت و ادوارد لارابی بارنز مصاحبه کرد، اما در اواخر وقت کمیسیونی به کن اعطا شد. 1966 نمی توانست جفت بهتری باشد، زیرا براون همیشه از طرفداران تاکید کان بر نور طبیعی بوده است.
معمار رنزو پیانو برای طراحی ساختار اضافی برای موزه موجود قرارداد بسته است تا فضاهای نمایشگاهی دیگری را فراهم کند که در کلاس‌ها و استودیوها مورد استفاده قرار گیرد.
سالن چشمگیر و بسیار بزرگ است. جالب اینجاست که بیشتر آن‌ها از مسیری که وی پشتی ورودی شرق می‌دانست وارد ساختمان می‌شوند. با انتصاب جدید پیشنهادی، ساختمان جدید و گاراژ به عنوان یک بلوک در برابر ورود به این جاده عمل می کند و بازدیدکنندگان را به سمت ورودی عمدی هدایت می کند. پروژه جدید مربوط به ساختمان کن نیست، اما به مقیاس، پلان و مادی بودن آن احترام می گذارد و در عین حال شخصیت بازتر و شفاف تر آن را نیز بررسی می کند.